Ik kwam erachter dat ik me aan het beschermen was
Het verhaal van Peter
Te dominant, een kort lontje, en nogal op mezelf gericht. Daar herkende ik mezelf dus niet in.
Mijn reactie was er dus een van onbegrip, ik had het idee dat het wel meeviel en vond dat men zich maar wat aanstelde. Maar van binnen schrok ik toch wel.
Ik dacht dat ik het wel goed deed maar dat was kennelijk niet wat de anderen zagen en merkten.
Het advies dat ik kreeg om er toch eens mee aan de gang te gaan heb ik me toch maar ter harte genomen.
Toen ik bij Arno kwam had ik nog geen idee wat er met me aan de hand was, behalve dat ik wel herkende dat ik strak in mijn lijf zat.
Daar werd ik me althans tijdens de therapie veel bewuster van.
Waarom ik dat deed was me nog niet duidelijk. Hoe verder ik kwam in het proces, hoe meer ik met behulp van Arno kon zien dat ik mezelf aan het beschermen was.
Blijkbaar mochten mensen niet te dichtbij komen, dat was te kwetsbaar en te pijnlijk.
Het was niet makkelijk om hier mee om te gaan, maar het lukte me steeds beter om mijn kwetsbaarheid te uiten en emoties te delen met vrienden. En dat ik eigenlijk helemaal niet bang hoefde te zijn!
Het maakte me veel rustiger en ik hoefde niet meer zo boos te worden. Dat voelde zó goed!
Arno, bedankt dat je me dit hebt duidelijk gemaakt!
Carolien over bescherming
Bescherming is een basisbehoefte.
Een kind moet beschermd worden tegen koude of warmte, geluid, enge honden of boze mensen.
De ouder vormt het schild tussen kind en de buitenwereld. Hierdoor blijft het kwetsbare binnen en het kwetsende buiten. Hierdoor kan een kind zich veilig voelen.
Een beschermende schil is als een extra huid, die door de ouders gevormd wordt en bescherming is dan ook iets dat letterlijk lichamelijk ervaren wordt.
Indien deze bescherming ontbreekt en het kwetsbare wordt bedreigd gaat een kind zich verharden, een pantser ontwikkelen, of in elkaar duiken.
Er zal eerder angst zijn of een gevoel van hulpeloosheid of overgevoeligheid voor geluid of allergie.
Een kind dat overbeschermd wordt en regelmatig te horen krijgt dat het op moet passen en uit moet kijken zal eerder angstig worden dan zelfvertrouwen opbouwen.
Als volwassenen willen we ons beschermen tegen oude pijn. Mensen die dichtbij zijn of komen kunnen die oude pijn raken en
ter berscherming hebben we overlevingsstrategieën ontwikkeld.
Dat kan zijn:
- willen controleren,
- macht willen hebben,
- onaantastbaar zijn,
- bewijsdrang,
- kiezen voor afzondering,
- de schuld verleggen naar iemand anders,
- kwaadspreken over de ander,
- gelijk willen hebben in discussies,
- rationaliserend verklaren van emoties
Hoe sterker de bescherming hoe dieper de pijn zit. Dit beschermen is dus eigenlijk een afschermen van het kwetsbare.
Als je om kunt leren gaan met je eigen kwetsbaarheid en onzekerheid hoef je minder gebruik te maken van de overlevingsstrategieën.